Ул безнең күңелләрдә мәңге яшәр

Күңелнең моңа хәтта ышанасы да килми! Әмма, кызганыч... Актив хезмәттәшлек һәм чын, эчкерсез дуслык бәйләгән якын кешеләрне югалту һәрвакыт аяныч һәм авыр. Безнең бөтен коллективыбыз өчен Рифкать Гәрәйхан улы нәкъ менә шундый кеше, тугры дус иде. Аның шигырьләре газетабыз битләрендә ничәмә-ничә тапкыр басылып чыкты, без ул җитәкләгән җәмгыятьнең яңа казанышлары турында бик теләп сөйли идек. Үз ярдәмчеләре белән ул социаль әһәмиятле проектлар өстендә эшләде, ә откан грантлар күрмәүчеләрнең ялын эчтәлеклерәк итәргә ярдәм итте. Иң мөһиме, аларның чын остазлары бар иде!

Ул шулай ук якташларын иҗади уңышлары белән даими сөендереп торды. Күрү белән проблемалары булса да, Рифкать Гардиев оста бии иде, аның Валентина Солдатова белән дуэты берничә тапкыр Бөтенроссия дәрәҗәсендәге дәрәҗәле фестивальләрдә, конкурсларда лауреат булды. Без аларның оста биюенә сокланып туя алмый идек.

Җитди авыруы булуына карамастан, бу кеше һәрвакыт тормыш сөючәнлек, ныклык, активлык үрнәге булып торды. Ул һәрберебез өчен чиксез энергия, куелган максатка ирешүдә көнләшерлек үҗәтлек өлгесе иде. Боларның барысына да безнең күбебезгә аңардан өйрәнергә кирәк иде.

Аның белән аралашкан вакытта күңел күтәрелә иде, чөнки ул һәрвакыт ачык, һәркемне тыңларга һәм ярдәм итәргә әзер иде. Аны яраталар, хөрмәт итәләр иде, чөнки ул чистайлыларның күбесенә таныш.

Ни кызганыч, әлеге ачык күңелле, мәрхәмәтле, талантлы кеше турында үткән заманда сөйләргә туры килә... Урыныгыз җәннәттә булсын, Рифкать Гәрәйхан улы!

«Чистай хәбәрләре» («Чистопольские известия») газетасы редакциясе коллективы